Familie van de Ven | Bio- en zorgboerderij de Vennekuus
In 2021 hebben Henri en Mariska van de Ven hun varkensbedrijf in Wintelre (NB) omgeschakeld naar biologisch. Sindsdien werken ze samen met De Groene Weg en hebben de zeugen een weiland met modderpoel. Hun andere tak van sport is een zorgboerderij. De pleegkinderen en kinderen in dagbesteding bloeien op aan het buitenleven en de vrolijke beestenboel. Want naast varkens zijn er ook kippen, geiten, koeien, herten, pony’s en een ezel.
Henri van de Ven is geboren en getogen op het varkensbedrijf in Wintelre. Opa van de Ven is ooit op deze plek gestart en Henri heeft het bedrijf van zijn ouders overgenomen. Henri’s dochter werkt fulltime mee en is dus de vierde generatie Van de Ven op deze boerderij. Henri: “Van jongs af aan heb ik iets met varkens. Ik kan het moeilijk omschrijven maar het zit heel diep. Als ik tussen de varkens aan het werk ben, voel ik me gewoon heel gelukkig.”
Toen het wettelijk verplicht werd om luchtwassers te plaatsen in gesloten veestallen, was dat voor Henri en Mariska een moment van bezinning. “Luchtwassers zag ik niet zitten,” zegt Henri. “Maar stoppen met varkens was geen optie. Alleen al bij het idee kreeg ik tranen in mijn ogen. Toen zijn we omgeschakeld naar biologisch. Ik ben heel content met de overstap. Voorheen knipte ik de staarten af en lagen de zeugen in het kraamhok vast tussen twee stangen. Nu liggen ze in een ruime stal met stro. Alle varkens hebben een buitenuitloop. De dragende zeugen hebben daarnaast nog een weiland met modderpoel. Als in de ochtend het hekwerk naar buiten opengaat, rennen de zeugen met flapperende oren het weiland in. Soms sta ik wel een kwartier naar ze te kijken, zo mooi vind ik het om hun natuurlijke gedrag te zien. Als gangbare boer was ik – net als de varkens – de hele dag binnen. ’s Avonds wist ik niet of er zon of regen was geweest. Nu ben ik veel meer tussen de dieren, veel meer buiten en ook veel meer met de natuur bezig. In mijn denken heb ik een grote omslag gemaakt. Voordat ik bio was, spoot ik het onkruid dood. Dat ik dat ooit heb gedaan, kan ik me echt niet meer voorstellen. Nu plant ik bomen en hang uilenkasten op.”
Zorgboerderij
Henri en Mariska hebben vier kinderen. Na de geboorte van hun eerste kind heeft Mariska haar baan al stewardess opgezegd en is ze gaan meewerken in het varkensbedrijf. Mariska: “Als je Schiphol gewend bent, dan is het hier wel erg rustig. Ik vond het te stil, ik miste de mensen. Toen ben ik gaan kijken bij twee zorgboerderijen. Het werken met kinderen sprak mij aan. Zo is het gekomen dat we in 2008 ons woonhuis zodanig hebben ingericht dat we als zorggezin kunnen dienen. We bieden crisisopvang en dagbesteding. Crisisopvang is in principe tijdelijk, maar er is een uitzondering: een meisje dat als baby van vier dagen oud bij ons kwam is permanent gebleven. De dagbesteding is voor kinderen met een beperking. We richten ons op jongens en meisjes van 4 tot 14 jaar. Omdat sommigen niet weg willen, zijn er inmiddels ook jongvolwassenen bij. Daarnaast hebben we een appartement voor moeder-kind-trajecten. De kinderen gaan mee in het ritme van de boerderij en helpen met grasmaaien, vegen, voeren. Onze intentie is dat zij kunnen ervaren dat ze erbij horen, dat ze er toe doen.”
Kijkje in de stal
De biologische manier van werken vinden Henri en Mariska relaxter en gemoedelijker en dat past goed bij een zorgboerderij.“Sinds de varkens buiten lopen, hebben we meer contact met ze,” aldus Mariska. “Varkens zijn heel nieuwsgierig en komen wel naar je toe. Dat is een meerwaarde voor de kinderen.” Henri vult aan: “Wij willen sowieso mensen betrekken bij onze varkenshouderij. Daarom hebben we een zichtstal gemaakt en starten we met een winkel. Veel mensen hebben een mening over de landbouw maar ze zijn nog nooit in een stal geweest. Dat wil ik doorbreken: kom bij ons in de stal kijken en oordeel dan. Daar wil ik mij voor inzetten. Op mijn oude dag ga ik educatief aan de gang.”